Loiza Lamers stapt in het nieuwe EO-programma ‘Been There, Done That’ in de wereld van de 18-jarige Dewi, een transvrouw die aan het begin van haar transitie staat. Jaren geleden was Dewi, toen nog als David, al de zien in het EO-programma Bijbelse Babbels. Samen met BEAM blikt Dewi terug op wie ze toen was…

‘Er werd gezegd dat ik ‘gewoon homo’ was’
.

“In het filmpje lijk ik misschien heel schattig, maar ik was geen lieverdje. Juist in het lokaal waar gefilmd werd, heb ik vaak m’n straf uitgezeten. Ik was vaak boos, had ruzie op school en heb het de docenten niet makkelijk gemaakt. Ook in de kerk wist iedereen wel dat ik anders was, maar daar werd niet goed mee omgegaan. Ze begrepen en accepteerden mijn coming-out als vrouw niet en wezen mij de deur. Als kind ben ik naar de genderpoli geweest, waar ze het verschil in je geboortegeslacht en genderidentiteit onderzoeken. Maar daar werd – onterecht – gezegd dat ik ‘gewoon homo’ was. En dus ging ik verder met m’n leven. Pas sinds afgelopen kerst durf ik mezelf voor te stellen als Dewi in plaats van David.”

Babbelen met God
“De opnames van Bijbelse Babbels vond ik fantastisch! Ik genoot van de aandacht en vond de camera’s onwijs interessant. Toen gevraagd werd wie er mee zou willen doen, stond ik vooraan in de rij. Op die leeftijd sprak ik namelijk graag over God en het geloof. Op speelpleintjes begon ik dan uit het niets te vertellen over de kerk, gewoon omdat ik dat leuk vond.”

Maar wat vertelde Dewi – toen nog de 12-jarige David – eigenlijk in Bijbelse Babbels? Hoe zou zij diezelfde vragen nu beantwoorden?

Wie is God?
2013: “God hoeft geen kleren, want Hij schaamt zich niet. Ook al zou Hij bloot zijn, Hij schaamt zich niet. Want in de hemel houdt iedereen van elkaar: da’s goed. Je hoeft geen kleren te hebben. Dus hoef je je ook niet te schamen als je geen kleren hebt.”

2018: “Ik zou stiekem willen kijken hoe ik die vraag vroeger heb beantwoord. Volgens mij heb ik namelijk gezegd dat God naakt is… Maar dat hebben ze er vast uitgeknipt! Toch ben ik het daar nog volledig mee eens. Nu zou ik daaraan toevoegen: God is voor mij the main reason of life. Alles draait om Hem, Hij is het middelpunt. Alles wat ik doe is tot eer van God. Waar zou ik het anders voor doen?”

Dewi in Bijbelse Babbels vanaf oo:47 sec.

Wat is bidden?
2013: “Bidden is eigenlijk contact maken met God. Als je van God houdt, dan wil je graag contact met Hem maken. Want als je verkering hebt met iemand, dan wil je graag ook met diegene praten of contact met diegene hebben. En zo is het dus eigenlijk ook met God: je houdt van God… Nou ja, ik houd van God tenminste.”

2018: “Bidden is nu nog steeds: praten met God. Het maakt voor mij niet uit of je dat nou op de wc of de fiets doet, met je ogen open of dicht, of terwijl je op je kop staat. Ik weet zeker dat Hij het hoe dan ook hoort. Zelf bid ik graag als ik met het openbaar vervoer reis of als ik in bed lig. Het is belangrijk voor mij om een rustig plekje te hebben. Natuurlijk heb ik ook weleens schietgebedjes, maar het liefst neem ik echt de tijd voor God. Dan kan ik Hem ook beter verstaan.”

‘Wat moet ik met mezelf aan? Ik kan het niet meer!’
.

“Vooral vlak voor mijn transitie heb ik God sterk ervaren. In die tijd was ik erg bang voor afwijzingen. Van de kerk, van familie… Toen heb ik jankend op bed m’n hart uitgestort bij God. ‘Wat moet ik met mezelf aan? Ik kan het niet meer!’ Na een paar weken kreeg ik via mijn grootste idool Jessie Maya antwoord van Hem. Zij kwam naar mij toe, zonder dat ze zelf begreep waarom. ‘Ik heb het gevoel dat ik je bevestiging moet geven.’ Ik was in shock! Dit overkwam toch alleen anderen? Ik heb er lang over nagedacht of het echt van God zou zijn. Maar toen kreeg ik in die periode drie keer dezelfde tekst van verschillende mensen. ‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat eenieder die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’ Dit kon geen toeval zijn! Hiermee gaf God Zijn antwoord: ‘Door de transitie bereik jij jouw bestemming.’”

Geloven als een kind
“Mijn geloof is door de jaren heen niet erg veranderd. Als klein kind durfde ik mensen mee te vragen naar de EO-Jongerendag en dat doe ik nu nog steeds. Maar ik ben natuurlijk wel volwassener geworden in mijn geloof. Hierdoor vind ik het lastig om blindelings op God te vertrouwen. Vroeger zei ik altijd: ‘God is bij mij, er kan mij niets overkomen. Punt uit.’ Maar dan leer je door de jaren heen hoe hard de maatschappij kan zijn en neemt het vertrouwen in God af… Ik merk dat ik vaak al een back-up plan heb gemaakt, voor het geval dat God niet zou ingrijpen. Hier baal ik van. Dat bijna aandoenlijke geloof van een kind wil ik wel weer terug.”

Lieveling van God
“Gelukkig mag ik weten wie ik ben in God. Toch heb ik wel een tijdje geworsteld met mijn naam. Ik vond het niet oké richting mijn ouders om mijn naam te laten veranderen. Alsof ik lak aan hun keuze voor de naam David zou hebben. Toen ben ik naar mijn moeder gegaan met de vraag hoe ik dit moest oplossen. ‘Dan zoeken we toch naar een andere versie van jouw naam?’ stelde ze voor. Na een zoektocht op internet kwamen we uit bij Dewi, een vrouwelijke variant van David. Ik vond het direct een supermooie naam! En het mooiste vind ik dat de betekenis van mijn naam gebleven is: ik ben een lieveling van God.”

Tekst: Marlieke van de Beam redactie