Je overtuigingen en zelfs je relatie met God kunnen ervoor zorgen dat je je eenzaam voelt. In het Oude Testament lees je over Abraham die de opdracht krijgt zijn zoon Isaak te offeren – wat gelukkig een test blijkt te zijn en niet echt hoeft. Maar zelfs al had hij dat meteen doorgehad – hoe leg je zoiets uit? Aan zijn vrouw Sara niet, aan zijn knechten niet, en al helemaal niet aan Isaak zelf…

Jezus trekt zich vaak terug en bidt dan alleen, meestal ’s nachts in de heuvels. Opvallend, omdat je in die cultuur meestal hardop en in gezelschap bidt, staand met geheven armen. Maar er is zoveel wat Jezus niet kan uitleggen. In de eerste jaren vraagt Hij dringend aan wie Hij geneest, dat niet verder te vertellen. Ze moeten nog geheimhouden wie Hij werkelijk is. En als dat eenmaal uitlekt, is het meteen bonje. Een Messias zoals Jezus is, dat verwacht niemand. Uiteindelijk is Hij in Getsemane ontzettend alleen, als zelfs zijn beste vrienden in slaap vallen en Hem niet steunen.

De ervaringen die je met God hebt, mystieke momenten misschien zelfs, daarvoor is het lastig woorden te vinden. Je komt meestal niet verder dan beelden. Het is daarom lastig je in te leven in wat een ander bij God ervaart, wat heel anders kan zijn – of misschien wel precies hetzelfde, maar diegene gebruikt alleen heel andere woorden. Toch is het belangrijk te blijven zoeken naar contact. Jezus bleef aandringen bij zijn vrienden. Het is uiteindelijk dezelfde God die we delen. Het vertellen van je ervaringen met God, je worstelingen en de leegte die daarbij kunnen horen, bemoedigt.

Dit is een deel van een artikel uit Eva. Verder in het artikel: De eenzaamheid van schuld bij Petrus, van macht bij Pilatus en van woede bij Judas. Meer lezen van Eva? Bestel een proefexemplaar!

Tekst: Reinier Sonneveld
Beeld: Jacqueline de Haas