In een gesprekje met de gidsen vertellen ze me dat de EO-reizen zo’n beetje het neusje van de zalm voor hen zijn. ‘Mensen willen echt álles weten. En ze kennen de Bijbel goed. Elke reis leer ik ook weer nieuwe dingen van hén, vanuit de Bijbel.’ Op onze beurt zijn we verrast dat deze Joodse Nederlanders, die zelf aangeven ‘niet zo persoonlijk als jullie te geloven’, zóveel weten van de verhalen uit het Oude en het Nieuwe Testament. Die geschiedenissen komen letterlijk tot leven. En voor de meeste reizigers is de relatieve rust van het Noorden van Israël, met het meer van Tiberias, een hoogtepunt. Zoveel verhalen uit de Evangeliën zie je hier voor je. Terwijl ook het drukke Jeruzalem tot de verbeelding spreekt. De toeristische drukte van de Via Dolorosa moeten we even verwerken. Maar door de duizenden jaren oude (natte) tunnels van koning Hizkia lopen (die watertoevoer van buiten de muren naar Jeruzalem verzorgden), dat is natuurlijk heel bijzonder.

‘EO’ers op reis, die trékken de woorden uit je’
.

Op diverse plekken mag ik als reisleider overdenkingen houden. En wat de gidsen zeggen, dat klopt: EO’ers op reis, die trékken de woorden uit je. Het lijkt wel of iedereen erop gebrand is om zoveel mogelijk uit de reis te halen. Op deze reis ging het over de vraag hoe God jou en mij inzet bij Zijn werk en Zijn wonder. Hoe Hij de discipelen hielp om verkondigers van de blijde boodschap te zijn. En voor iedereen ligt er aan het eind van de reis de vraag: hoe mag ik licht van Jezus zijn op míjn plek in Nederland. Zowel bínnen als buíten de kerk. Als reisleiding hopen en bidden we dat deze reis daarbij helpt. Als mensen groeien in de genade van onze Heer Jezus Christus, dan zijn ze tot zegen voor hun omgeving: de missie van de EO.

Dit is een deel van Jurjens verhaal gepubliceerd in Visie.