Uiteindelijk ‘buutvrij voor de hele pot’?
Als het woord ‘zending’ valt, roept dat niet alleen enthousiasme op, maar ook vragen, twijfels en kritische gedachten. Visie verzamelde een paar van de lastigste vragen en legde die voor aan voormalig redacteur Pieter-Jan Rodenburg, nu zendeling in Delft.
Deze vraag impliceert dat de primaire motivatie voor zending het ‘redden van de hel’ is. Dat is misschien voor sommige mensen het geval, maar voor mij niet. Hel en hemel spelen hoegenaamd geen rol in mijn keuze om ‘zendeling’ te worden, misschien wel omdat ik daar te veel vragen bij heb, maar vooral omdat mijn motivatie niet om het ‘uiteindelijk’, maar om het ‘nu’ draait.
Wat ik wil, is delen wat ik heb gekregen. Jezus heeft me hoop gegeven, een zinvol bestaan, een basis waarop ik kan bouwen, een wereldwijde familie: ik vind het leven met God het mooiste leven dat ik me kan voorstellen. Hier en nu, niet (alleen) straks. Daar wil ik van uitdelen
Er zijn christenen die buikpijn krijgen van de gedachte dat zo veel mensen God niet kennen. Voor hen is het een motivatie om het evangelie te delen. Goddank! Anderen kunnen niets met zo’n getal. Omdat het te abstract is, omdat je verlamd raakt door de enormiteit of omdat ander leed je meer aan het hart ligt.
Maar los daarvan, zit er onder deze vraag een interessante aanname: er is iets wat ik erg zou moeten vinden, maar ik vind het niet erg. Er is dus iets mis met me en ik ben waarschijnlijk geen goede christen.
Ik herken die gedachtegang, maar geloof niet dat die gezond is; hij leidt namelijk eerder tot een verlammend schuldgevoel of een vorm van onwillige evangelisatie, dan tot iets vruchtbaars. In mijn carrière ben ik al behoorlijk wat jonge christenen tegengekomen die geestelijk overspannen raakten, omdat ze vanuit een onbewust schuldgevoel aan straat-, studenten- of buurtevangelisatie deden. Uiteindelijk knapten ze zelfs af op het geloof, omdat ze zich moreel gemanipuleerd voelden.
_ Blijven ‘schranzen’ van Gods genade
Onze kerkplant heet Taste!, naar Psalm 34: proef en zie dat God goed is. Of, zoals Petrus zegt: ‘Je hebt toch ondervonden hoe goed de Heer is?’ (1 Petrus 2:3) Dat heb ik; ik leef van genade. Als ik daar niet telkens op terugval, zou ik mezelf kapotlopen.
_ Zien dat levens veranderen
‘Jezus kennen’ en ‘geloven’ blijven abstracte begrippen zolang je niet ziet wat een impact het heeft als het gebeurt. Ik groeide op in een christelijke bubbel, en kende eigenlijk niemand die op latere leeftijd tot geloof kwam. Pas de laatste jaren heb ik ervaren hoe levensveranderend zoiets is. Dat motiveert me om te blijven uitdelen van wat ik gekregen heb; het is gewoon verschrikkelijk Goed Nieuws.
_ Ontspanning
Het is Góds koninkrijk, dus heeft Hij de eindverantwoordelijkheid. Ook als wij als Taste! maar een minimale impact hebben (en dat hebben we vaak), dan nog is wat we doen goed. Simpelweg omdat delen van wat we hebben gekregen een gezonde, rijke, mooie levensstijl is. En we kunnen ontspannen omdat we leven van genade. We mogen fouten maken, we mogen ernaast zitten, we mogen domme dingen doen. We mogen erdoorheen zitten, balen, teleurgesteld zijn. Dat geeft ruimte.
Ik heb ook geen roeping. Tenminste: ik heb nooit een stem gehoord dat ik juist dít moet gaan doen. Nooit een beeld, profetie of zelfs maar een sterk gevoel gehad waarin ik werd gewezen op deze functie, of deze plek. Wel heb ik de roeping die iedere christen heeft: Jezus volgen. Of, om met Micha te spreken: recht doen, trouw betrachten en nederig de weg te gaan van je God (Micha 6:8).
Toen mijn vrouw en ik werden gevraagd om in de woongemeenschap te wonen, hebben we een lijstje van plusjes en minnetjes gemaakt. We kwamen erachter dat deze manier van leven heel goed bij ons past; bij ons karakter, bij onze manier van geloven en bij deze fase in ons leven. Dat was een vrij rationele beslissing. Op die manier ontdekte ik ook dat ik mijn talenten goed kwijt kan bij Taste!. Dat ik er op mijn plek zit. En dat het leven op deze manier zinvol en rijk is.
Heeft God ons hier geroepen? Misschien. In ieder geval geloof ik dat we nu bouwen aan Zijn koninkrijk. Dat we ons leven zinvol invullen. Dat we proeven dat God goed is, en laten proeven dat God goed is. Wellicht had dat ook op een andere plek gekund, maar dit kwam op onze weg. Dus doen we dit, uit volle overtuiging. Je kunt dus wachten tot je een roeping voelt, een stem hoort of een profetie krijgt. Maar misschien loop je jouw roeping dan wel mis.
Dit artikel is geschreven op persoonlijke titel en daarmee geen weergave van de standpunten van Operatie Mobilisatie.
Tekst: Pieter-Jan Rodenburg | Beeld: Wijtze Valkema
Dit is een ingekort artikel uit het magazine Visie. Meer lezen?
Vraag een gratis proefnummer aan van Visie aan!
BEAM
Geniet van wat BEAMers hun opa’s en oma’s toewensen!
VISIE
Kinderbijbels te kust en te keur
Google+
Uw naam
Uw e-mail adres
Naam ontvanger
E-mail adres ontvanger
Uw bericht
Nog meer mooie artikelen van de EO lezen? Meld je aan voor ons gratis online-magazine en ontvang elke twee maanden Het Beste van de EO in je mailbox. Laat je inspireren, reageer of win mooie prijzen!
Voornaam
Tussenvoegsel(s)
Achternaam
E-mailadres *